Wat is miscommunicatie bij autisme voor mij?

Communicatie, en het begrijpen ervan, is voor mij niet altijd vanzelfsprekend. Gisteravond was daar weer een ‘mooi ‘ voorbeeld van. Nietsvermoedend samen op de bank. Een opmerking in mijn richting die ik niet begrijp en de rest van de avond is voor mij verpest. Waarom? Omdat communicatie bij Autisme soms écht heel ingewikkeld is. Wat er exact gebeurde weet ik zelf ook niet, maar ik ga je vertellen wat er gebeurde.

Wilco van het Hul 20 april 2021 Gesprekken voeren Leestijd: 3 minuten
miscommunicatie

Naast de non-verbale communicatie snap ik ook vaak de verbale communicatie niet. Dat is wat er gisteravond gebeurde. We keken samen een film en tijdens de film gaf ik een compliment aan mijn vrouw (wat zit je haar mooi, leuke blouse). De reactie had ik al helder, ‘Dank je’. Wat was de reactie? ‘Dank je, dat had je ook eerder mogen zeggen’. Gevolg? Chaos in de bovenkamer en de avond, voor mij althans, behoorlijk verpest. Dit is de korte variant, nu spoelen we de klok een uurtje terug en zal ik uitleggen hoe de situatie ontstaan is.

Hoe ontstond de miscommunicatie?

Eerder op de avond kreeg ik signalen toegezonden, non-verbaal. Ik zag wel iets, maar het triggerde niks. Het had geen context denk ik, of er zat een verborgen vraag in die ik niet heb opgepikt. Op dat moment zal, in dit geval mijn vrouw, niet erg blij zijn geweest met het feit dat ik niet inging op die signalen. Maar dat merk ik niet en dus is er voor mij geen probleem.
Even verder op de avond denk ik uit mezelf (want dat gebeurt zelden), laat ik eens een compliment geven. Daar zal ze vast blij mee zijn en het graag in ontvangst nemen. Tot zover de/mijn theorie. En dan nu de praktijk.
Ik geef het compliment. De reactie komt niet overeen met het beeld dat ik gevormd heb. Sterker nog, het is een negatieve reactie. Een bedankt, maar wel met een maar erachter.

En nu wordt het pas echt complex, want:

  1. Het is niet de reactie die ik verwachtte.
  2. Mijn brein interprteert het als een negatieve reactie en weet niet wat ik hiermee moet.
  3. Heb ik een signaal gemist waardoor mijn timing niet goed is (moet ik me aanpassen) of moet de ander het gewoon accepteren (moet de ander zich aanpassen). De kip of het ei.
  4. Moet ik in het vervolg überhaupt nog wel complimenten geven? Het wordt blijkbaar niet gewaardeerd, althans niet met deze timing. En is de timing een eventuele volgende keer wel goed? En wat als dat niet zo is?

Het enige wat ik op zo’n moment nog kan is me terugtrekken en op Google gaan zoeken naar dit soort situaties. Ik wil handleidingen, scripts. Maar die bestaan niet. En dat maakt het nog verwarrender. En die hele situatie zorgt voor véél stress, spanning en emoties. Het loopt echt hoog op kan ik je zeggen. En dat kan ik het best in m’n eentje verwerken (en analyseren).

En de oplossing?

Niet (te) negatief denken. En de situatie accepteren, ervan leren en loslaten. En was de situatie nou echt zo erg? Nee, ze vond het compliment fijn, alleen had het ook gemogen toen de signalen werden verzonden. Dat is een constatering, geen veroordeling. Miscommunicatie bij bij Autisme zal altijd lastig blijven, gelukkig kun je het voor jezelf wel makkelijker maken.